De kracht van bemoediging
De kracht van bemoediging
Als je last hebt van faalangst, heb je de neiging om hetgeen wat jou angst aanwakkert zoveel mogelijk te vermijden, uit de weg te gaan.
In sommige gevallen is dat helemaal niet zo erg. Je hoeft niet alles te durven doen.
Zo ga ik niet graag in snelle achtbanen. Heb dat ook nooit leuk gevonden. Nu had ik me daar mogelijk wel overheen kunnen zetten door het iedere keer weer te proberen. Ik heb dit echter nooit nodig gevonden. Ik vind dat ik voldoende dingen wel gedurfd heb ik mijn leven. En het feit dat ik deze dingen heb gedaan, geeft mij voldoende voldoening.
Er zijn echter ook zaken die je beter niet kan vermijden omdat deze vermijding een groot probleem kan veroorzaken in je leven.
Afgelopen week had ik een gesprek met een 12-jarige jongen die lezen stom vond. Hij heeft dyslexie en om die reden altijd al moeite gehad met lezen.
Hij is er inmiddels van overtuigd geraakt dat hij het niet kan, dat hij stom is enz.
Al deze overtuigingen zorgen er bij hem voor dat hij zich regelmatig waardeloos voelt en het lezen zo veel mogelijk uit de weg gaat.
Als zijn ouders dan aandringen dat hij toch moet gaan lezen, kan hij heel boos worden en zich vervelend gedragen. Hij zoekt allerlei uitvluchten en ouders zijn dit soms zo zat dat zij hem maar laten.
Ik denk dat veel ouders zich hierin herkennen.
Wat veel volwassenen zich niet realiseren is dat elk kind dat zich “misdraagt”, onbewust eigenlijk zegt:
“Ik wil er graag bij horen en ik heb een aantal verkeerde meningen over hoe ik dat voor elkaar moet krijgen."
Deze boodschap geeft hij niet met deze woorden door maar in een soort code.
Het kan voor een kind heel bemoedigend zijn als de ouder geleerd heeft “de code voor wangedrag” te ontcijferen.
Zo ook deze 12-jarige jongen. Hij wil eigenlijk heel graag leren lezen maar zijn brein zegt iedere keer weer dat hij dit niet kan. En omdat hij denkt dat hij het niet kan, gaat hij niet lezen met als gevolg dat zijn lezen niet vooruit gaat.
Hierdoor is hij in een negatieve cirkel beland.
Bemoediging kan hierbij werken.
Bemoediging geven is niet altijd zo makkelijk
Bemoediging schept de gelegenheid voor kinderen om zich te realiseren: “Ik kan dit, ik kan iets bijdragen en ik heb invloed op wat mij overkomt of op hoe ik reageer.”.
Door bemoediging leren kinderen de vaardigheden en sociale verantwoordelijkheid die zij nodig hebben voor succes in het leven en in hun relaties.
Iets simpels als een knuffel kan al zo bemoedigend zijn dat je kind zich beter voelt en het daarom beter zal doen.
Soms is het moeilijk om bemoedigend te zijn omdat je als ouder makkelijk verstrikt kan raken in een negatieve reactie op het lastige gedrag.
Een andere reden waarom bemoedigen niet makkelijk is, is dat heel veel ouders ervan overtuigd zijn dat straf kinderen en jongeren ertoe aanzetten om zich beter te gedragen, om hun huiswerk wel te gaan doen. Op korte termijn kan straf werken maar in veel gevallen werken straffen alleen maar conflict verhogend en lost het probleem van de angst niet op.
En wanneer we ons boos voelen op ons kind, kan ons reptielenbrein in werking treden met als gevolg dat we niet langer in staat zijn om rationeel te reageren. Dan zeggen we dingen en doen we dingen waar we later spijt van hebben.
Hoe pas je bemoediging toe?
Bemoedigende zinnen zijn:
- “Goed werk”
- “Wat vind je van wat je hebt bereikt?”
- “Ik waardeer je medewerking.”
- “Bedankt voor de hulp.”
- “Die 10 laat zien hoe hard je hebt gewerkt.”
Wat ook bemoedigend kan werken zijn de kleine attenties zoals de eerder genoemde knuffel, speciale tijd met je kind, iets lekkers neerzetten terwijl je kind hard aan het leren is, een aai over de bol, een glimlach als je kind de kamer inkomt.
Probeer het maar eens uit.
Wat ook werkt is verkeerd gedrag ombuigen. Daarbij is het belangrijk om de sterke punten in het gedrag van je kind te zoeken.
